Das Ewig Weibliche

TEKST

vrijdag 29 augustus 2008 om 12:23 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 4349 maal bekeken.

Ik weet haar tijdloos, in een metafoor
nooit als ooit of toen, en tijloos
maar wit en blank, en puur

met geschramde vleugels die zich open slaan
rond mijn klamme kamer

met de rugzak van mijn schouders genomen
in een binnentuin aan tafel, thuis

met mijn hoofd op haar schoot, het breekbaar
brood, de laatste kruimel

met vuile handen aan mijn mond, de hare
die mijn haren strelen,

met zomers zonder leugen, ik weet haar mij,
het stille kind indachtig, dat op zijn vlucht
naar alle wolken keek