Solitair samenlevingsmodel III

TEKST

vrijdag 12 september 2008 om 17:14 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 2175 maal bekeken.

Wij zijn onmogelijkheid, geen opening
wij mokeren elk woord met onze vijzel,
wij spreken ons koud ter taal uit onze mond

Wij zijn een vaststelling, geen agendapunt
wij behoeven geen verslag van een oubollig debat

wij zijn ons, ons wel en niet, onze aandacht
denkt ons ding op zich zoals wij denken,
de ergernis, de kwetsuren op elke zin van herinnering

Wij zijn onze opgetrokken schouders,
onze opgestoken middelvinger naar elke tegenwind
wij zijn onze controverse, ons aangestoken licht

Wij zijn ons verzaken aan een verleden, wij vergeten niet
Wij zijn ons statement, onze eenzame bezigheden

Wij zijn geen idealisten, geen opgetutte traan
verongelijkt verdriet. Wij zijn ons vertrouwen,
wij beschamen ons niet