Solitair samenlevingsmodel XI

TEKST

donderdag 13 november 2008 om 16:35 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3921 maal bekeken.

Wij zijn de naweeën van liefelijke moeders,
Wij zijn de oogst van vaders van formaat
Wij zijn hun bedoeling, hun voldragen vrucht
Wij zijn ons soortelijk gewicht tot hun laatste snik
Wij zijn ons, hun vervolg, hun achtergebleven leven.

Wij dragen ons op de bovenste plank van hun handen.
Wij hangen ons uit de ramen van hun droom
Wij klinken in ons en helder op hun tongen.
Wij slaken ons in de korenharen van hun namen
Wij woelen in ons, in hun chromosoom

Wij zijn ons, hun genese
Wij hebben hen en ons en ons in hen lief
Wij gaan niet verder
Wij zijn ons, verder gaan we niet