Altijd

TEKST

maandag 27 juli 2009 om 08:35 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 4971 maal bekeken.

                  (in het geliefde verheven)

Wat maakt, belegerde en verwierp zit op uitgewoonde stoelen.
Laat ze aan de krakers, aan diegene die er nog op zitten wil.
Denk: ‘Altijd’ en altijd beitelt zich ‘Altijd’ als een sluitstuk in steen. 

Schilder de luiken blauw met overdadig wit. Zo is alles Mediterraan,
blank, opnieuw gebeitst met oude kasten waarin het masker
van illusie stierf, tussen de rode wingerd van november
in vermiljoen verminkte woorden, de weemoed grijs.

Nu ritselt stilte, wassend water, een warm nest in het gerikketik.
Daaromtrent de geur waarin het streelt en slaat als een flagellant.
Om te heten noem het een tijgerin die haar jong, zijn rug altijd bewaakt.

Zo wil altijd, altijd denken, altijd nog steeds altijd, altijd nieuw.