Nacht |
TEKST |
dinsdag 29 april 2008 om 14:03 uur. | Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 2182 maal bekeken.
Iedere nacht
je lakens kussen
er slapen, blauw dooraderen
op de omvang van de stilte liggen
niet langer mompelen met de schaduw
van een voetstap door de straten dwalen
van een versleten dag zijn psalmen,
vol kaf en koren, niet langer horen
zijn afgeleefde botten, zijn zelfbeklag
Bij jou wil ik vermoeiend liggen
met ogen zienderogen wit, kleurenblind
en hees naar morgen vragen, je dochters
en welke soep