Antiwarblues

TEKST

dinsdag 18 mei 2010 om 11:35 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 2385 maal bekeken.

                            ( Ritmisch lied, stampend met gelaarsde voet gezongen.)

Tot nader order geen gebed noch een wiegenlied
dat uit moeder tepels lekt. Langzaam langsheen
de stilte sijpelt het krijsen van een kraai, de verte over
het land dat leegte enterde, het lijf van Groot Gelijk.

Langdurig ligt ontbreken in elk graf op maat gesneden;
een scheur met bot en bloed van nagelaten haat in duizend
overjaarse namen achteloos op een kerkhof gegooid.

Niemand die de taal nog spreekt, dat wat werd verzwegen.
Want aan winnaars en –vae victis- de overwonnen honden
went geen losgeslagen woord. Want nooit is alles rond,
de vernietigende omvang blijft te groot.