De G-spot van dit land en Vrouwe Fortuna

TEKST

donderdag 23 juni 2011 om 10:28 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 1411 maal bekeken.

 
De G-spot van dit land en vrouwe Fortuna.

Dagelijks bezoek ik café ‘Facebook’. Aan de toog luister ik graag naar de smeuïge verhalen van mijn medebezoekers.

Zo viel er deze week een leuke opmerking in mijn blonde Leffe. Het was een knaller van een quote en wel van Michaël Van Den Bril, mijn aartsengel bij Antwerpen- Boekenstad. Naar aanleiding van de oproep om deel te nemen aan het G-1000 project van schrijver David Van Reybroeck, politicoloog Dave Sinardet en tv-corryfee Francesca Van Tielen e.a, drukte Michaël zijn vurige hoop uit dat David de’ G-spot van dit land’ zou mogen vinden. Zoiets maakt mijn dag goed. Mocht ik bovendien niet zo lesbisch zijn – ik val nu eenmaal op vrouwen ( en ook op blonde Leffe’s) -  dan knalde ik Michaël voor deze heerlijke boutade een voetzoeker van een kus op zijn lippen.

Mijn slechte karakter is gekend, mijn goede hart minder. Het klopt en wipt  van vreugde ondanks het feit dat de paden van deze burgerinitiatieven met de mooiste bedoelingen soms erbarmelijk worden geplaveid. Niettemin kunnen deze burgers de verfrissende luis in de pels zijn die knagen aan de zelfgenoegzaamheid van onze overheid. Als DorpsDichterDoel heb ik dergelijke initiatieven met het verzet tegen de afbraakplannen van dit dorp van dichtbij kunnen meemaken. Wim Van Hees, in verband met de Lange Wapper een beslagen Ademloze, ben ik nog steeds dankbaar voor de hulp en de steun bij de organisatie van de petitieactie voor het behoud van het bedreigde polderdorp Doel.

Van David Van Reybroeck las ik ‘Congo’, een knap historisch werk, dat met de snedige snelheid van een TGV werd geschreven, een werk de historica Barbara Tuchman waardig. Hij is voorzitter van PEN-Vlaanderen. In die hoedanigheid heb ik hem als een krachtige, gedreven voorzitter mogen ervaren. Ik twijfel er niet aan dat hij ook voor dit project even bevlogen zal zijn. Mijn Facebookvriend, Dave Sinardet heb ik eenmaal ontmoet in mijn vaderland ‘Den Hopsack’, waar hij vorig jaar de problematiek rond BHV kwam uitleggen. Hij liet er zich graag BB noemen, een BV status sprak hem minder aan. Wat mij betreft is er niets mis met statussen, met geen enkele overtuiging overigens. En zoals Toon Hermans Koningin Juliana kende van op de postzegels, zo ken ik Francesca van op de televisie.

Op de keurige tweetalige site van de G-1000 kan je het manifest nalezen.
Van enkele dramatische uitspraken moest ik stevig slikken. Zo staat er in de analyse o.a. dat de democratie is verworden tot de dictatuur van verkiezingen.

Op Facebook gaat het soms zo snel dat naar aanleiding van deze laatste stelling, de dag nadien al de onderstaande foto werd gepost.

‘ De frustratie ombuigen in een positief project’ stelt Van Reybroeck op FB.
Of frustratie zijn oorzaak vindt in het sentimentele, een emotie is een vraag die men zich mag stellen. Op het gevaar af dat mij rechtse, conservatieve, separatistische, en zwart-geel beschilderde ezelsoren worden aangenaaid, geef ik toe dat ik deze mosterd bij Dalrymple heb gehaald. Mijn oorbeschermers trek ik dus aan. Naar aanleiding van de afgelopen Amadeus-saga rond deze verguisde Salieri wou ik nu eindelijk eens weten wat deze Brit zoal te zeggen had. Tot mijn grote schande heb ik zijn boek gelezen. Ergens schrijft Dalrymple dat sentimentaliteit soms een verwrongen realiteitswaarneming veroorzaakt en men zo zijn wensen voor werkelijkheid neemt.
De werkelijkheid is echter een en ondeelbaar. Deze is complex en heeft de vele facetogen van een vlieg. Het vergt veel intellectuele moed om door al deze ogen te willen kijken en niet door de enkelen die je bevallen. Alle feiten dus.

Over wat nu het belangrijkste is, de redding van België of de verfijning van de democratie, hult dit manifest zich in een flou artistique.

Over het bestaan van het ‘dierbare land’ in David’s droom, schreef Sinardet onlangs nog een artikel voor een Amerikaanse krant waarin hij stelt dat we in België kunnen spreken over een volledige scheiding van geesten.

Met heel veel belangstelling kijk ik nu uit naar de resultaten van die G-1000 die Fortuna, de mythische vrouw van geluk en ongeluk, per lot zal aanduiden. Deze trekking zal de juiste mensen aanduiden, dezen netjes over alle gezindheden, afkomst, taal, beroepen en opleidingsniveaus spreiden. Het zal garanderen dat zonder ook maar één heilig huisje te sparen, zonder ook maar één a priori, premisse of dogma wordt nagedacht over onze democratie, onze staatsvorm en eveneens het legitieme van deze onderneming. Ik hoop oprecht dat zij de democratie kunnen verfijnen zoals er in het manifest wordt gesteld en er geen ‘Akte van Verlaetinge’ wordt afgekondigd waarin de representatieve democratie -het beste van het slechtste, zei Churchill ooit - vervallen wordt verklaard. Fortuna zal dit initiatief behoeden voor de dictatuur van Dimarso- bureaus en het hippe fenomeen ‘televoting’ waardoor via het internet op het menu elk uur de wisselende emotie als dagschotel wordt bijgeschreven.

Ondanks al mijn scepsis sluit ik me graag aan bij de guitige wens van mijn aartsengel Michaël. Alle goeds voor deze oproep tot verfijning en ik hoop even vurig dat de ‘G-spot van dit land’ correct wordt bevingerd.

Wat ik verder nog dien te melden is dat ik een behoorlijke dyslectische afwijking vertoon. Deze morgen bakte ik nog‘heitjes met esp’. Misschien moet ik toch maar eens een logopedist opzoeken. Of misschien wel een ornitholoog. Dan kan ik als de Poelifinario van Toon Hermans correcter leren tjirpen. Misschien kan ik dan beter meedeinen op het momentele, de ‘s’ van samenleving beter sissen, de ‘h’ van hype steviger aanblazen, en met al mijn ‘ja, maar’s’ eindelijk de kachel aansteken.

Meer over dit initiatief op: http://www.g1000.org/

Uw thuisloze,
Frank De Vos