In een S.T.E.M. voor anker.

TEKST

zaterdag 6 augustus 2011 om 13:04 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 2350 maal bekeken.

In een S.T.E.M. voor anker,

Het vergeelde woord dat hier voor anker ligt heet stilte.
Alle letters zijn vertrokken, verlopen in het spervuur van
de tijd, metterdaad gewapend, loeihard er weggemaaid.

Nog wat houvast op bakens resten: echo’s van de tremolo’s
op een bronstige mensenmaat; de Beverse en het kokette
gedraai van hoepelrokken, de gouden fibula’s en ringen.

Miserie blijft loslippig, de honger tiert in zwart-witte blikken:
het watermerk van een weefgetouw, kloven van zilverlingen
voor ongewassen haren, vruchten zonder schil.

In traagheid troef noopt hier niets tot afscheid. Voor dit
Doel een epitaaf: ‘Sit tibi terra levis’. Dat de aarde
je licht mag wegen in een reis naar het ongewisse.
 

Titelgedicht voor de gelijknamige poëzieavond in het stedelijk museum van Sint Niklaas op 24 november 2011. Sinds november 2012 kreeg het in de inkomhal een vaste plaats.