La langue de l’empire, lingua Franca in Limburgse bibliotheken.

TEKST

vrijdag 4 november 2011 om 14:38 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 3076 maal bekeken.

 La langue de l’empire, de nieuw lingua Franca in Limburgse bibliotheken.

‘Kleine’ literaire tijdschriften zoals Gierik&Nvt, Digther, Verba e.a warmen mijn hart. Het zijn die koppige volhouders die mee het letterenlandschap inkleuren. Als een poëtische veelvraat lees ik graag deze moedigen. Dus niet alleen als jurylid van de Melopeepoëzieprijs. Het maakt me  wel blij dat er elk jaar een aantal dichters uit deze tijdschriften worden genomineerd.

Alleen al het feit dat deze tijdschriften niet worden gezegend met enige overheidsteun verdient ieders steun en waardering. In de wereld der letteren dragen de lieve centjes nu eenmaal ‘Kunst met een Hoet’. Geld, het blijft een stekende wrat in de handpalm van  despoten. En om deze gang van zaken kan zelfs een houten schommelpaard smakelijk lachen. 
Een ‘Lang leve’ is dus op zijn plaats. 

Deze week viel Verba in de bus en las ik met ontzetting het editoriaal van de hoofdredacteur Luc Vandeborght. Hieronder kunt u zijn wetenswaardig ‘Verbaal’ integraal nalezen.

Swets simplifies

Ik sta erop de lezer te waarschuwen: onderstaande tekst is bestemd voor gevorderden en vereist enige vertrouwdheid met Belgische en Vlaamse (alles-wat-we-zelf-doen-doen-we-beter) toestanden.
Meer dan 10 jaar is (ondertussen “was”) de Provinciale Bibliotheek Limburg geabonneerd op het literair tijdschrift Verba. Naar jaarlijkse gewoonte werd op 10 februari 2011 een factuur gestuurd van 12 euro (voor 4 nummers van 40p. A4) voor de hernieuwing van het abonnement.
Op 18 februari meldt onze webmaster: “Ik heb deze mail gekregen. Kijk je es na. Het kan zijn dat het spam is. Ik weet het niet.” De bewuste mail is afkomstig van een Brits bedrijf met de bedenkelijke naam Swets en luidt: “Bibliotheek Limburg heeft het beheer van alle abonnementen bij ons ondergebracht. Zou u om deze reden bijgevoegde factuur willen crediteren aan de Bib en een nieuwe factuur opmaken met als factuuradres Swets?” Als hoofdredacteur voel ik al enige nattigheid: de helft van de mail is in het Engels gesteld en gestuurd door iemand die zich “quotes executive” noemt. Voor alle zekerheid neem ik telefonisch contact (22 februari) op met de Bibliotheek Hasselt. Een provinciale loonslaaf bevestigt hun strategische keuze.
Nu stelt zich volgend probleem: sturen we de factuur dan naar Groot-Brittannië? De hogergenoemde mail vermeldde voor info een Belgisch telefoonnummer van een zekere D. Ik bel vlotte D. die mij dezelfde dag (22 februari) een mail stuurt met het juiste factuuradres voor Belgische uitgevers, een adres in Nederland godbetert (met Belgisch BTW-nummer als het levering in België betreft, opgepast!). De functie van juffrouw D. is niet min: implementatiemanager (een twintigletterwoord!), customer & publisher account manager. Een hele businesscard vol! Nog dezelfde dag -het lijkt wel de Amerikaanse serie “24”- wordt de gevraagde creditnota naar de Provinciale Bibliotheek Hasselt verstuurd en vertrekt ook de definitieve factuur naar Swets Nederland (port: 1,18 euro), voorzien van alle toeters en bellen (IBAN, BIC...).
Op 4 maart stuurt Swets Nederland mij een volledig in het Engels gestelde brief, een “Order” dat nu  “reference number X.” bevat en het verzoek “please record this number!” De al verstuurde factuur wordt terug op mijn pc getoverd, het “order number” wordt toegevoegd en de hele handel dezelfde dag nog doorgemaild naar Swets met beleefd verzoek alle toekomstige correspondentie in het Nederlands te voeren. Oef, de eindmeet is in zicht!
Fout gedacht! Op 22 april, meer dan 2 maanden na de eerste factuur, ontvang ik opnieuw een volledig in het Engels gestelde brief van Swets, een “remittance advice” dat vermeldt dat “payment by cheque is enclosed”. Super! Tot we de cheque nader bekijken: een exemplaar van de Société Générale, “payable en France” in het lieflijke Montigny-le-Bretonneux. Ik begeef me met de cheque naar mijn Belgische bank die mij doodleuk meldt dat de inningskosten 15 euro bedragen. De cheque is nooit geïnd, het abonnement van de Provinciale Bibliotheek Hasselt onmiddellijk geschrapt. Noch van Hasselt noch van Swets werd nog iets vernomen. Trouwens wij voeren geen correspondentie in het Engels met een firma, in Nederland gevestigd, over een abonnement op een Vlaams literair tijdschrift bestemd voor een Vlaamse bibliotheek. Dit is te gek voor woorden, dit is Kafka in Vlaanderen. En je zal het niet geloven: elke brief van Swets draagt de hoofding: “Swets simplifies”. (Zelf)humor? Misschien is “(Ge)swets” eerder aangewezen?

P.S. Wie dacht dat we van Swets niets meer zouden horen, heeft het mis. Op 10 juli valt een brief i.v.m. “uncashed cheques” in de bus, opnieuw een heel epistel in het Engels. En op 22 augustus nog één, “Publication price request” (2 p.), en op 26 september nog es dezelfde brief, m.a.w. Swets spendeerde al meer aan postzegels dan de kostprijs van het abonnement. Om de sukkelaars uit hun lijden te verlossen, stuur ik vandaag volgende mail: “Cheque niet geïnd. Kosten inning: 15 euro. Kosten hoger dan baten (12 euro). Abo bijgevolg geschrapt. Mvg.” Einde verhaal?! Of moet ik, in de geest van Swets, schrijven: “End of story”?!

Luc Vandeborght
hoofdredacteur literair tijdschrift Verba
in Verba, 15e jaargang, nummer 4, p.1

Veel heb ik hieraan niet toe te voegen want ‘A fact is stronger than a Lord Mayor’

Met heilzame ergernis,

Frank De Vos