Aghet.

TEKST

zondag 17 juni 2012 om 21:20 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3419 maal bekeken.

 Aghet

                           De catastrofe, Armenië 1915.

Erken de talloze getallen van dit drachtig huis,
de aarde die er wankel weegt op onbegraven namen.

Hoor hoe het weidse donker botten en benen sprokkelt,
de knisperende dauw er wacht op kermende stemmen.

In het ochtendlicht blijft het gezucht ontploffen, het
handgemeen bij het nekvel gegrepen; spartelende katten

misselijk van de reflux van zure room, de opgeklopte tijd
die schiftte, en onbestaand gemaakt voor Kimotis lente.

Wat er nog te weten valt is hoe genadeloos de zon deed smelten,
hoe het water kwijnde, de lier, de trommel nog raast, het sepia
op ingelijste beelden blijft schreeuwen, en nooit vergaat.

voor Mariam Aveytan en haar familie