'Wat een bullshit!': Benno Barnard.

TEKST

zaterdag 14 juli 2012 om 11:02 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 1499 maal bekeken.

‘Wat een bullshit!’: Benno Barnard.

“Ik droomde dat ik een lezing gaf die bestond uit een opsomming van de namen van al diegenen die volgens mij de doodstraf verdienden. Toen ik ontwaakte leefden ze helaas nog allemaal.” Benno Barnard.(1)
Op de blog van deze gezegende import-Belg las ik onlangs de opflakkering van de oude vete met Dirk Van Bastelare, weliswaar even gezegend maar dan academisch. Deze laatste is een van de samenstellers van ‘Hotel New Flanders’, een Michelingids met paradigma’s en zichzelf toegekende sterren. Omdat het vele dichters van onder het stof heeft gehaald is deze enige bijverdienste lovenswaardig. Ik heb dit hotel dan ook in de ramsj gekocht. Aan een anthologie, een geleerd woord voor bloemlezing, ga ik veelal voorbij, Vooral als ze in de vorm van een tijdschrift wordt gesleten zoals ‘Het Liegend Konijn’.
Op facebook stelt Van Bastelaere met euvele moed heel terecht dat Belgische poëzie niet bestaat. Benno werd hierdoor zwaar in zijn kruis getrapt. Voer dus voor driest gebatavier. Ik had iets Anglicaanser verwacht. De anders zo Britse, flegmatische Barnard werd plots Amerikaan.‘Bullshit’ als repliek is wat cru en mijn oranje lieveling stelt me hiermee zwaar teleur. Van Bastelaere heeft het “ alleen maar over literatuur, over een autistisch-autonoom iets, dat mij nauwelijks interesseert. Ik heb het over iets anders, over iets veel groters, over geschiedenis, beschaving, Europa, de wereld…”
Het is jammer dat Benno Barnard niet consequent verder trekt, voorbij ons zonnestelsel, het wijde universum in om met dat ‘iets’ dat niet enkel litteratuur mag zijn het melkwegstelsel te verkennen om daar ergens op nr.213 rond Brussel onder het sterrengetinkel zijner woonst alwaar hij verblijft en dus gehuisvest is, te blijven hangen.
Op facebook, mijn nobele verslaving mag je Benno’s pen best niet prijzen. Naar aanleiding van zijn laatste column in Knack(2) die ik er postte, brak er een Zuidelijke opstand uit, een soort ‘Stomme van Portici’ revisted. De ‘juderans en brautje gesont’ verwijten bleven niet uit. De krop van mijn deels Nederlands bloed liep vol. Niet ver van het Warandepark heb ik deze rebellie proberen te smoren. Helaas werd deze geschiedenis al geschreven. Om van te balen…

Aan onze onvolprezen Benno draag ik ‘ Désert-Dessert / het geheim van de keuze’ van Wout Vercammen op, een generatiegenoot van Panamarenko. In mijn woonkamer sta ik af en toe met de nodige ‘l’embarras du choix’ voor dit werk.
En Benno blijft bij ‘Vive le tricolore de la poésie’.
Uw Menapiër,
Frank De Vos

(1)http://www.knack.be/nieuws/boeken/blogs/benno-barnard/dagen-van-regen-en-weemoed/opinie-4000118460201.htm
(2) http://www.knack.be/nieuws/boeken/blogs/benno-barnard/ben-jij-somber-als-je-schrijft/opinie-4000133955766.htm