Lukas De Vos: Heen, een galerij van dode zielen. |
TEKST  
|
woensdag 25 juli 2012 om 00:34 uur. | Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 2578 maal bekeken.
Deze column verscheen op 18 juli eveneens op:http://mededelingen.over-blog.com/article-lukas-de-vos-heen-een-galerij-van-dode-zielen-108287214.html ‘Doden zijn rare wezens… Doden verschrompelen tot nukkige tollenaars van het geheugen. Ze ruilen hun knoken in voor herseneczeem in andermans hoofd. Ze vergroeien door op te lossen tot mee-eters, tot vetkwabben in de gedachten. Ze bezetten de aarde en de inborst’. Het curriculum van Lukas De Vos is goed voor een stevige ochtendfile van titels en bezigheden. Aan het opsommen ervan begin ik niet. Hij is vooral bekend als VRT –journalist en tevens de bezieler van de Arkprijs van het Vrije Woord. Naar aanleiding van de zestigste verjaardag verscheen onder zijn redactie Buiten het bereik van Farisese handen (1). Ik kreeg dit boek van de gastheer, de immer vriendelijke Adriaan Van Raemdonck van galerie De Zwarte Panter. De Arkprijs ligt wel af en toe onder vuur. En dat is altijd voer voor getwisteratuur (2). Zoiets bezorgt me telkens een heemkundige aandoening of de zoveelste wolkbreuk die ik oploop in dit lage land. Heen is een gedenkboek met vele namen. Ontroerend en beklijvend is niet alleen de poëtische openingtekst maar ook de slottekst waaruit ik aan het begin enkele lijnen citeerde. Met een snedige pen en een oprechte betrokkenheid passeren 68 grote en kleine personen de revue. Niet alleen bekenden zoals Frank Zappa, Kim Jong-Il, Kadhafi, Willem Frederik Hermans enz, maar ook enkelen die buiten het verschroeiende licht van de tijdelijkheid bleven. Als voorbeeld neem ik graag Jan Berghmans(1938-2009) van Berghmans Uitgevers. Deze uitgeverij werd opnieuw door Berlinde Feirens geactiveerd en op 10 oktober 2012 zal mijn laatste bundel er verschijnen. ’Het wegvallen van Berghmans is een gemis in onze tijd. Mensen met een hoek af, die riskeren boeken uit te geven die niet na drie maanden gerecycleerd worden door De Slegte, of erger, door de papierverhakselaar. Uitgevers die lak hebben aan het botoxgehalte van de Grootuitgevers. Kleine Luyden die tegen beter in blijven leuren met noeste schrijfsels, die uitzonderlijk beklijvend zijn…’ . Hoor je de kritiek klinken? Deze ‘Obituary’ is een persoonlijk en geëngageerd document dat elk geheugen stevig zal blijven opfrissen. Zoals een reporter met weinig zendtijd schets hij krachtig in 66 korte hoofdstukken zijn indrukken over de vele namen. Hij is mild met veel sympathie, maar soms ook scherp voor de figuren in kwestie. Niettemin blijft Lukas De Vos vooral eerlijk met een ruime blik voorbij het sleutelgat ‘Vlaanderen’. Lukas De Vos ontmoette ik tijdens het etentje na de uitreiking van de Arkprijs 2012 aan Peter Holvoet-Hanssen, niet de ex maar de ‘ere-stadsdichter van Antwerpen’ dixit Henri-Floris Jespers (3). Lukas vroeg me om te blijven schrijven voor Mededelingen. Zijn woorden scherpten die van mij met als resultaat een onwelvoeglijke overdaad sinds 21 juni. Het Centrum blijft ze keer op keer trotseren. Bij dezen, gedreven naamgenoot. Van uw verslaggever ter plaatse. Frank DE VOS Lukas DE VOS, Heen, een galerij van dode zielen, Brussel, ASP, 2012, 248 p. ISBN 9789070289003 (1) Lukas DE VOS, ’Buiten het bereik van Farisese handen’. 60 jaar Arkprijs van het Vrije Woord, Antwerpen, De Vrienden van de Zwarte Panter, 112 p. Zonder ISBN. (2) http://mededelingen.over-blog.com/article-guido-lauwaert-over-de-arkprijs-van-het-vrije-woord-50366677.html (3) http://mededelingen.over-blog.com/article-arkprijs-2012-peter-holvoet-hanssen-is-meer-dan-een-tedere-anarchist-106622807.html
