Plezieren met dieren op de schoot of in de corrida

TEKST

zaterdag 27 oktober 2012 om 12:34 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 2016 maal bekeken.

Plezieren met dieren op de schoot of in de corrida.

The child is the father of the man, het eeuwig durende en verrukkelijke vers uit Rainbow van William Wordsworth. Wat je tijdens je jonge jaren tussen de kiezen steekt is dikwijls bepalend voor de verdere ontwikkeling van je smaakpatronen. In ons handboek voor de lessen Nederlands (De Ring?) lazen wij ooit een tekst met de beschrijving van een stierengevecht. Ik herinner me niet meer wie de auteur was noch uit welke roman het kwam maar het gevecht met de stier dat me altijd is bijgebleven werd er plastisch beschreven: de banderillero die de banderillas, de ijzeren pinnen in de schoft van de stier steekt, het bloed dat op het zand van de corrida vloeit, de stier die het paard met blinddoek van de picador opheft, door de beschermingsmatras zijn horens steekt, de buik die wordt open gescheurd, de ingewanden die eruit lopen…
Was het Hemingway, Nobelprijs Literatuur 1954? Hij verbleef lange tijd in Spanje en werd een bevlogen liefhebber van stierengevechten. In een aantal van zijn boeken komt dit thema aan bod.

DODELIJKE ELEGANTIE.

‘ DELIRIO EN NIMES...11 orejas y un rabo’( Delirium in Nimes...11 oren en 1 staart) kopte El Mundo. Deze grote eer viel torero José Tomas te beurt. Bovendien mocht hij onder een daverend applaus door de Puerto de los Consules de arena verlaten. In september waren duizenden van over de hele wereld speciaal naar de arena van Nimes gekomen. Ook Mario Vargas Llosa, Nobelprijswinnaar Literatuur 2010.

‘Buitengewoon. Deze ochtend was absoluut buitengewoon, een prachtige dag. De zon en de afwezigheid van wind stak een handje toe… En de stieren. Van de zes waren er vijf prachtig…. En José Tomas was absoluut uitzonderlijk, zowel voor zijn vaardigheid als voor zijn beheersing, zowel voor zijn moed als voor zijn elegantie…. José Tomas is een stierenvechter buiten serie, van controle, van moed, van kunst….Het was heel emotioneel’ aldus Mario Vargas Llosa.

De journalist in kwestie was nog lyrischer: ‘ Ik schrijf met de tranen van de zon. Ik ben verblind door de emotie. Woorden volstaan niet om het immense van dit wonderlijke thema te beschrijven… Een symfonie met zes stieren. Er is geen letter voor hun muziek… Ahora tu no dejes de hablar, Antonio Vega ( nu moet je niet stoppen met praten) Ik weet het niet. Ik weet alleen met zekerheid dat ik getuige was van het allergrootste dat in een arena kon worden beleefd’

Cataluña presente ! Riepen de aanwezige Catalanen. In hun thuisland is sinds dit jaar het stierengevecht verboden. Waarschijnlijk is dit niet alleen vanwege het protest van organisaties voor dierenrechten. In het kader van het Catalaanse streven naar onafhankelijkheid is een stierengevecht misschien te ‘Castiliaans’.

DE VERVULLENDE HUIVER.

En ik word nog suikerzieker van het zoet gekwijl in de literatuur.
De dans van de torero, de matador de toros. De fascinatie voor de dood is het centrale thema en de aantrekkingskracht voor velen. Het ballet van gruwel en gratie, het sterven. Voor Louis-Ferdinand Céline is de strijd voor het leven al op voorhand verloren. Ergens schreef hij:’ Het is een bewegen van het leven naar de dood, een danse macabre! – De enige waarheid op deze wereld is de Dood’. Het is een facet in ons bestaan dat wij zorgvuldig naar elders verbannen. Zolang ik me kan herinneren werd ik aangezogen door het rauwe, het verminkte, de aftakeling, de dood. Beklijving, de adem die wordt afgesneden, het genot van de vervullende huiver…

DE VERMENSELIJKING VAN HET BEEST.

Ik las “Reinaerts streken” (1) van Jozef Janssen en Rik Van Daele. Ik kocht deze naar aanleiding van een de voordracht van deze laatste bij de literaire kring Ex-Libris.(2)
Er is een hoofdsstuk over ons hedendaags vertederend beeld versus de kijk van de middeleeuwer op dieren. Een dier was er een dier en eten. Zo kom je ook bij Jacob van Maerlant te weten dat de krokodil een bijzonder hypocriet beest is want wanneer hij een mens heeft doodgebeten pleegt hij te wenen. Vandaar de huichelachtige krokodillentranen of hoe een middeleeuwse dierenvisie staande uitdrukkingen werden en in ons taalgebruik werden opgeslagen. De hypocrisie en de vele krokodillentranen van de dierenrechtenbeweging worden beschreven door dierenarts Christian Parmentier in zijn boek De Luis in de pels. (3) Vooral het gedachtegoed van Peter Singer, verspreider van het begrip ‘speciesism’(discriminatie op basis van soort) en de geestelijke vader van het ALF (Animal Liberation Front), een terreurorganisatie die niet vies is van brandstichting, neemt hij stevig én met welluidende argumenten op de korrel. Tot mijn ontzetting las ik in het boek een gedicht voor kinderen en wel van de hand van een bekende Vlaamse jeugdschrijver. Het stond op een folder van ‘Moeder Aarde’. Of hoe met een tergende vanzelfsprekendheid kinderen een schuldgevoel wordt aangepraat wanneer ze een biefstukje eten. Hoe ver kan bekeringsijver te ver gaan?

Bij het bekijken van deze foto uit 1976 kwam de weemoed van het verleden tegen wegen.

Voor ieders gemoedsrust: men heeft me verteld dat eenmaal een jonge stier met de muleta in aanraking komt, hij meteen ongeschikt is voor de arena. De stier(250-300kg) op bovenstaande foto, kreeg zodoende een andere plaats voor zijn levenseinde toegewezen dan de corrida, nml het minder controversiële slachthuis.

Het plezieren met dieren, tot voedsel en vermaak gedoemd, op de schoot of in de corrida.

Frank De Vos

(1) Reinaerts streken, Jozef Janssen en Rik Van Daele, 317 blz . Davidsfonds Literair
ISBN 90-6306-423-3
(2)http://mededelingen.over-blog.com/article-exlibris-de-fabel-in-het-reinaertverhaal-106609749.html
(3) De luis in de pels, Christian Parmentier, 190blz Uitgeverij Van Halewyck
ISBN 905-5617-5343