Dichter des vaderlandse krokodillentranen, wel niet in mijn naam

TEKST

vrijdag 8 augustus 2014 om 16:40 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 1936 maal bekeken.

Dichter des vaderlandse krokodillentranen, wel niet in mijn naam
Het braaksel van het gedicht– ik wik hier zelfs mijn woorden- dat Ducal op 1.8.14 in DM heeft gepubliceerd getuigt niet alleen van een gratuite stigmatisering Jij bent nu eenmaal beter/in fanatieke kleren maar ronduit van antisemitisme. Met Het Boek/ Gods volk wordt overduidelijk Dé Jood geviseerd. Mocht hij dan al het zionisme bedoelen dan schiet hij hier woordeloos te kort, tergend naast zijn doel. De broodnodige regalia uit het bruine verleden: Treblinka/ Schirmeck/ Dachau / de angst voor vervolging levend te houden die vandaag vooral te onpas worden gebruikt onderstrepen dit. Ze zijn o zo sexy en o zo eigen aan een bepaalde kleur in het politieke spectrum. In hun zoektocht naar kletterende hyperbolen wijst het gebruik van deze verketterende nazi-regalia op intellectuele bloedarmoede. Tot aan de toog van het Poëziecentrum wordt deze cafépraat op applaus onthaald.(cfr infra). Dat komt ervan als men denkt in krantenkoppen. Eenzijdigheid troef!

In tijden van oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer. Dit is zeker het geval wanneer er opnieuw geweld tussen Israël en Hamas los barst en mensen lijden. Nieuwsgaring wordt dan een synoniem van cataract, voorwaar springlevend bestaat De stad der blinden (Saramago). Heel voorspelbaar hebben de doetjes van Hamas hier al op voorhand de oorlog gewonnen, IS (ISIS) vlaggen wapperen lustig in allerlei optochten. Audiatur et altera pars, de andere partij moet worden gehoord is niet alleen een rechtsprincipe maar eveneens een vuistregel voor de journalistiek.

Wat geschiedenislessen zonder oogkleppen, dus liefst geen revisionistische à la Lucas Catherine zijn hier trouwens geboden. Wanneer horen we iets over de weigering van de Arabische wereld om in ruil voor vrede de soevereiniteit van de bezette gebieden, in casu Gaza over te nemen(Egypte 1979). Of om in 2000 op het verregaande voorstel van Ehud Barak in te gaan ? Of nog verder in de tijd over het feit dat “Al- Nakba”, de grote catastrofe, een woord voor de Palestijnse exodus mede door de Arabische propaganda werd veroorzaakt? Wanneer wordt deze Arabische hypocrisie, de gespleten tong aan de kaak gesteld? Palestijnen blijven de slachtoffers, een doekje voor dit bloeden.

Wanneer wordt in dit conflict nu eindelijk het ‘haalbare’ eens tot ordewoord verheven?

« Etant farouchement attaché à ma liberté de pensée et de création, je ne veux rien recevoir, ni du pouvoir actuel ni d’aucun autre pouvoir politique, quel qu’il soit » Jacques Tardi ,Frans striptekenaar weigerde La Légion d’honneur.

Met deze verrukkelijke woorden kom ik als vrijbuiter uit mijn kleerkast gevlogen. Ik ben geen collaborateur van geen enkele regimecultuur; van een tricolore noch van een bicolore obediëntie Daarom zeg ik mijn abonnement op De Poëziekrant op. Dit centrum vond het nodig om op zijn webstek met tendentieuze commentaar zoals ‘racistische behandeling van de Palestijnen’, de bazuinen voor de schamele vaderlandse krokodillentranen des dichters boven te halen: http://poeziecentrum.be/nieuws/een-nieuw-gedicht-van-de-belgische-dichter-des-vaderlands

Nog even geduld en dan wordt zowel deze instelling als de Dichter des Vaderlands met het predicaat ‘ Koninklijk’ gezegend. Altijd goed voor liefhebbers van het Ancien Regime. Het kan op 21 juli meteen mee in het defilé paraderen. 

        
Ga ik hier voorbij aan het onmenselijke leed uit het verleden en het heden? Ben ik nu een verwerpelijk ‘zionistenvriendje’? U doet maar!
Frank De Vos