Ontmoetingen: de cello van Judith Ermert

TEKST

zaterdag 4 oktober 2014 om 22:13 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 3048 maal bekeken.

Ontmoetingen, warme puzzelstukken van kennis en inzicht die in elkaar vallen, meer en meer vervolledigen zij het leven. ‘Serendipity’ is dan soms het woord dat onvertaalbaar op stembanden verstilt, onvertaalbaar als muziek die bij de strot grijpt, en meeneemt naar een niet-talige werkelijkheid.

Judith Ermert (Siegen 1974) aanhoorde ik de eerste maal in Zaal 7 te Berchem. Op het programma stond werk van Paul Hindemith en de Sonate voor cello en piano opus 19 van Sergej Rachmaninov. Mijn romantische ziel werd toen overladen door dat meesterwerk van Rachmaninov. In die mate zelfs dat ik met deze bevlogenheid geen weg wist en de dag erop naar de eerste de beste platenzaak vloog om, op aanraden van Judith de cd van Mischa Maisky te kopen. Met deze cello-grootmeester die Judith als “Uitermate inspirerend! “ betitelde werkte zij samen. Hindemith, minder toegankelijk voor mijn ongeschoolde oren, bekoorde me later toen haar cd, een grandioos eerbetoon aan deze Duitse componist verscheen, een cd die internationaal op mooie recensies werd onthaald en waarvan ik enkele delen steeds opnieuw beluister. Componist Wilfried Westerlinck was even lovend in zijn artikel dat op 23.10.2013 op Mededelingen van CDR verscheen.(1)

Zij studeerde aan de Folkwang Hochschule in Essen bij Young- Chang Cho en Christoph Richter en aan het Royal Northern College of Music in Manchester in de prestigieuze klas van Ralph Kirshbaum. Op 26-jarige leeftijd volgde een benoeming als solo cello van het Brussels Philharmonic.

Op 27-jarige leeftijd – il faut le faire- werd ze docent aan het Koninklijk Conservatorium van Gent, waar ze aan het hoofd staat van een internationale celloklas. Ze geeft eveneens masterclasses over de hele wereld en is vicevoorzitter van ESTA in Vlaanderen.(2)
Met verschillende radiozenders werkte zij samen en internationaal treedt zij regelmatig op als soliste o.a met Severin von Eckardstein, laureaat Koningin Elisabeth wedstrijd 2003.
Twee wondermooie cello concerti staan voor 2015 op het programma: opus 129 van Schuman en Edward Elgar’s opus 85.

De cello, een instrument dat einde de achttiende eeuw de viola da gamba verdrong, heeft een brede, donkere klankkleur en warme diepgang. Judith Ermert bespeelt een cello gebouwd door Andrew Finnigan en Pia Klaembt in Bremen.
 

Lyrische virtuositeit, speelse vreugde gecombineerd met Duitse ernst zijn zowat de kernwoorden waarmee men Judith Ermert beslist moet lauweren. Het is een dame die stevig in haar muzikale schoenen staat met een bewonderenswaardige, sierlijke terughoudendheid; een eigenschap die alleen voor de groten is weg gelegd.
Frank De Vos
 

(1) http://mededelingen.over-blog.com/article-muzikaal-eerbetoon-aan-hindemith-120735873.html                                                                                                                    (2) http://www.estabelgiumflanders.be/html/onze_vereniging.html