Verdwaalpaal |
TEKST  
|
zaterdag 5 december 2015 om 09:39 uur. | Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 4710 maal bekeken.
Verdwaalpaal Un jour j’arracherai l’ancre qui tient mon navire loin des mers’ Henri Michaux Zie mij aan het water, een kind aan zee met natte blik gescherpt met een naam als verdwaalpaal voor het latere, een anker dat werd gelicht. In verdwaalde taal, in een tijd die geschiedde, krijsend in een Hooglied dat in een Laagland klonk, de laagte die later werd, dat Brel met vals gebit bezong. Een weerbarstig riet dat niet buigen kon werd vader van Wordsworths child, in dagen onmachtig om de achterstal van praten te verdagen. Meer en meer blinken nu mijn letters op het staketsel van het zwijgen. ’Verdwaalpaal’ verscheen in het winternummer van Gierik&Nvt 2015. Het is titelgedicht van mijn bundel ’Verdwaalpalen’ die in het najaar 2016 bij Uitgeverij P verschijnt
