Ontmoetingen: Le Grand Bart |
TEKST  
|
vrijdag 7 oktober 2016 om 18:12 uur. | Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 3430 maal bekeken.
Le Grand Bart. Herinnering aan een verjaardag met een verse selfie ’Mais quelqu’un est venu qui m’a enlevé à tous ces plaisirs d’enfant paisible. Quelqu’un a soufflé la bougie qui éclairait pour moi le doux visage maternel penché sur le repas du soir.’ "Maar iemand is mij al deze vredige kindergenoegens komen ontnemen. Iemand heeft de kaars uitgeblazen die het zachte moedergezicht, gebogen over het avondmaal, voor mij verlichtte’ Augustin, ‘Le Grand Meaulnes’ verschijnt dan in het gelijknamig literair meesterwerk van Alain Fournier. Aan het woord is François Seurel, de verteller die met deze terugblik bewust zijn jeugd afsluit. Deze prachtige zin uit de wereldliteratuur mogen ze voor mijn part op sterk water zetten. Met mijn wak en weemoedig gemoed dacht ik hieraan terug. Ik vond hem toepasselijk bij een vijftigste verjaardag, hoe een magisch getal iemand over de drempel van een middelbare, zeg maar gezette leeftijd duwt, hoe de harde wind van de tijd de kaars dat al het vroegere bescheen, heeft uitgeblazen. “ C’était un froid jour de novembre, le premier jour de l’automne qui fît songer à l’hiver » Zoals in “Le Grand Meaulnes’ verscheen Le Grand Bart ergens op een koude herfstdag in 2005 in mijn leven. Het was op een diner van Lions Club Marnix waar we beiden als neofieten waren aangeland. Het is in de commissie cultuur dat ik hem leerde kennen. We stampten er samen de concertreeks “ Sacrale gloed’ uit de grond. De eerste editie was in 2006 in de St- Pauluskerk , de tweede volgde in AMUZ in 2007.De ziekelijke onhandelbaarheid van een Grote Roerganger maakte helaas een einde aan ons prematuur Lions-avontuur. ’ Parfois résiter c’est rester. Parfois résister c’est partir’ Christiane Taubira. Wij kozen dus het laatste. Om elkaar toch maar niet uit het oog te verliezen, hebben we de vzw Les Lux opgestart met als doel de jaarlijkse organisatie van een benefietconcert voor Artsen zonder Grenzen. Bart is en blijft een entrepreneur in hart en nieren. Zijn uitdijend zakelijk imperium is iets waar hij terecht trots op mag zijn. Het is dan ook dank zij zijn ondernemersinstinct én dito durf dat ‘Muziek voor AZG’ tot een vaste waarde is uitgegroeid. Les extrêmes se touchent. In mijn kleine, intieme vriendenkring is er niemand waarmee ik zo rijkelijk contrasteer. Ik blijf een flamboyant en barok contrapunt, Bart een synoniem voor minimalisme. Niet voor niets is hij een liefhebber van Mark Rothko en in tegenstelling tot mijn haargrens is de zijne volledig verdwenen. Kwestie van geen tijd te verspillen aan zinloze ochtendgymnastiek zoals je haar kammen; iets waaraan ik dank zij de uitgebreide flou artistique op mijn hoofd elke morgen ruim aandacht aan moet geven. Mocht hij in zijn mails de kleinste iota van elke zin kunnen vijlen, hij zou het nog doen ook. De visionaire Johann Wolfgang von Goethe heeft reeds in 1802 In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister op Bart’s lijf geschreven Ik herinner me nog zijn meewarige, meelijdende blik toen hij me in 2006 kopiëren en plakken (’copy-paste’) op de computer aanleerde. Voorheen typte ik alles opnieuw over. Bart is polyfoon, modern vuurwerk, een dans der moderniteit. Naast hem ben ik een Gregoriaanse dreumes die in de zwart-wit film van het verleden blijft kleven om er zijn cantus firmus te kwelen in de stoomwolken van oude locomotieven, voorbij dravende koetsen, paarden gemend met losse hand. Het is de tijd van zedige korsetten waarmee dames werden ingesnoerd, de baleinen die de ontboezemingen stutten en naar boven stuwden, keurig afgedekt met kuise kant. Het is de tijd van ‘Le Grand Meaulnes’ waarin deze weergaloze ode aan de vriendschap zich afspeelt, een vriendschap zoals de onze die geen regelmatige oppoetsbeurten nodig heeft. Het leven vliegt niet, het raast in volle glorie voorbij. Niettemin heeft ouder worden ook zijn voordelen: het aantal mooie vrouwen stijgt, je knoken zijn betrouwbaarder dan de weerman, je bent meteen een brok orale geschiedenis als je iets vertelt, de C&A wordt met de dag modieuzer, je hits van toen zijn nu ‘Golden Oldies’, je wordt een ervaringsdeskundige in het schrijven van rouwbrieven, seksueel overdraagbare ziekten vormen niet langer een gevaar, niemand vraagt je nog voor strippoker, je wacht soms aan het groene licht op groener, garantiebewijzen hoef je niet meer bij te houden, de apotheker is bijzonder vriendelijk, je hebt geen last van kinderziekten, je krijgt een hekel aan het woord “nog’ zoals in de zin ‘Je ziet er NOG goed uit’ en niemand noemt je nog ‘jongen’. Le premier jour de l’automne qui fît songer à l’hiver… Vijftig was Bart’s eerste herfstdag die over een heerlijke winter zal mijmeren. Mogen er nog vijftig schitterende volgen… En bij deze een verse Selfie met mijn meest spontane lach… Frank De Vos
