Oefeningen in weemoed |
TEKST  
|
donderdag 5 september 2019 om 21:34 uur. | Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 3619 maal bekeken.
Oefeningen in weemoed door Erick Kila Een van de volhardendste aanjagers van het culturele leven in Hoboken is zonder twijfel muzikant, dichter en historicus Frank de Vos. Op 6 juni had hij de hand in een dubbelpresentatie van muziek en poëzie. Kasteel Sorghvliedt was het stemmige decor voor de doop van een cd en een bundel gedichten. Een sfeer van weemoed omgaf de presentatie. De dichtbundel in kwestie (Verhalen van de zandloper) is namelijk het slotakkoord van de begin dit jaar overleden Guy Commerman. Subtiel verlangen naar het voorbije spreekt ook uit de muziek die Quirilian (Frank de Vos en Jan Mertens) vastlegde op de cd Impromptu d’Automne. Zoals de titel al suggereert, gaat het om een ‘oefening’ in herfst, het seizoen van de melancholie. Hij is een beetje een geval apart, Hobokenaar Frank de Vos. Al jaren lang organiseert hij goed bezochte evenementen met klassieke muziek en poëzie en daarbij betrekt hij gul zijn artistieke collega’s. Dit najaar maakt hij in het Antwerpse café Den Hopsack een begin met een reeks avonden onder de noemer ‘Historisch café’. Iemand van het grote gebaar dus, en daarbij een man met een heel eigen smaak waar het poëzie en muziek betreft. Van de heersende appreciaties trekt hij zich geen donder aan. In zijn muziek volgt hij de traditie van de troubadours en in zijn poëzie geeft hij ongegeneerd blijk van een bevlogenheid voor het barokke. In beide genres zoekt hij graag het randje op van het gevoelige, het sentimentele. Wat opvalt aan de cd is het ongepolijste van de uitvoeringen. Hier is niet met oog op het absoluut perfecte geproduceerd. Het geheel doet eerder denken aan een ongedwongen optreden. De intentie en het gevoel staan voorop, waarbij de merkwaardige zang van De Vos (schakelingen van kopstem naar gewone stem) en het getokkel van de gitaren bijna de sfeer van de Herfsttij der Middeleeuwen oproepen. De nogal ‘hoofse’ inhoud van de teksten is daar eveneens debet aan. De Vos vertoeft regelmatig in de Languedoc. De mens met een antenne voor geschiedenis loopt daar natuurlijk gemakkelijk een passie voor dichter-zangers uit de Middeleeuwen op. ‘Langue d’oc’ betekent de taal van Occitanië. Het is de streektaal van wat we nu Languedoc (provincie in Zuid Frankrijk) noemen, de taal waarin de troubadours ooit dichtten en zongen. Jan Mertens, de tweede Quiriliaan, is naast bevlogen gitarist ook luitspeler. Het duo heeft dus echt iets met de oude rondtrekkende minnezangers (maar kleedt zich tijdens optredens gelukkig gewoon 21e eeuws). Met Guy Commerman op 2 juni 2017 Ach ja, die weemoed… Guy Commerman laat ons een vleug na uit zijn vrijzinnige gemoed. In zijn bundel Verhalen van de zandloper overziet hij kalm, maar ook ongenaakbaar, zijn levenspad. Het is een wikken en wegen van wat nu werkelijk de kern is van het bestaan. Schuifelend, fluisterend roert hij kleine en grote zaken aan. De hang naar het onvervulbare, het moeten erkennen van eindigheid en van falen: het zijn voor de denkende en zoekende mens gewaarwordingen die niet weg te drukken zijn. Commerman presenteert zijn roerselen in de vorm van gedichten. Ze zijn als ingetogen schilderijtjes, opgehangen in een zaal met gedempt licht. En soms doen ze pijn. de klanken zwegen in talrijke talen, lippen lazen ontbladerde wachtwoorden, verwilderd, willoos. (…) Ik wou mijn stomme stem nieuw leven inblazen, de slaap uit warrige woordenschat verslepen. Alleen verroest gestamel en hese mond, luistervinken. Quirilian - Impromptu d’Automne info en bestellen: fjdv341@proximus.be Guy Commerman – Verhalen van de zandloper www.kleinood-en-grootzeer.com
Ik wou mijn eenzame stem beheersen, binnensmonds,
