Lamentatio I: Moeder

TEKST

vrijdag 28 augustus 2009 om 17:57 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3345 maal bekeken.

                            Voor de laatste moeders van Doel

Moeder.

Moeder, hoe afgelost lig je daar,
als een pillendoosje geronnen bloed.

Gelaten zingt mijn wit gemis zijn zilte zang
over onze bleke polderaarde.

Jij bent niet langer woord, slechts nagelaten
klank, strak en steels onder kluiten open vragen.

Jij, mijn warme haard waarin ik woonde,
waaruit ik werd onthuisd. Ik ontwortel.

Moeder, mijn lijf neigt naar pijn. Mijn twijfel
loopt glansloos. Ik wankel op je blinkende
klinkers, die ik niet mag en nooit meer kan schrijven.