Excisa IV

TEKST

maandag 11 januari 2010 om 12:14 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3466 maal bekeken.

Aldaar in herfstland, in een menigte moment besloten.
In deze roedel zingt een lied over een anker naar warmte.

Buiten wacht verkleumde kleur, de grijze vogels, en stoppels
tot zoenoffers verdord, schier en eindeloos op afgematte
akkers, ijl en koud versteend.

Mist ontkent het zicht zijn wolken. Ze hangen voos als
een gebit in een te zure appel, als schuttingstaal boven het
klamme, wakke groen en obsceen.

Tot de schimmel door dit kind vol waarheid schiet,
de leugen door een openbaring.