Excisa VII

TEKST

dinsdag 9 februari 2010 om 10:15 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3670 maal bekeken.

Geen tijdsbesef gezocht maar kletterende hunker.
Geen mode, modernistische schurft.

Ik kon er lang naar kijken naar het beeld dat in mijn ogen sliep.
In het ultieme, de queeste naar mijn blanke graal.

Ik aaide en aanbad daarvoor elke metafoor, ad infinitum het kind
in een vocalise, in een roep, in een strak verklankt cantabile en lyriek.

In dit maatpak waarin ik alle weemoed grazen laat,
wentelt woord om woord,
in koningsblauw betegelde letters,
het grote zwijgen in wat sprak.

Een uitgesneden ik, een wij en ons, wat resten.
In deze opgeblonken potten de plooien van illusie,
in een register afgemaakt met een potloodpunt.