Ontmoetingen: Eliane Rodrigues, wereldklasse.

TEKST

maandag 18 november 2013 om 11:00 uur.    |    Terug naar Proza
Dit werk werd reeds 1976 maal bekeken.

Ontmoetingen: Eliane Rodrigues, wereldklasse…

Musica celeste imitatione della natura. Quando grazie ti rendo per le ore felice
 

Eens meegedreven op bovenaardse tonen mijmer ik over deze prachtzin van Antonio Salieri(1750-1825) ,de Weense hofcomponist die onterecht werd verguisd in de meesterlijke film edoch historische kwakkel “Amadeus”. Muziek, o muziek het is en blijft een wonderlijke taal zonder semantiek, met een onmeetbaar gevoel.
 

Eliane Rodrigues (°Rio de Janeiro, 1959), laureate Koningin Elisabethwedstrijd 1983 is een pianiste die mijn poëtische ziel door de lichtgaten aan de hemel kan schieten. De eerste maal beluisterde ik la Rodrigues op haar Chopin-cd met gedichten van Anne-Marie Segers, een breed opgeklaarde Klara-stem. Als docente aan het conservatorium van Antwerpen is haar inzet fenomenaal. In Fort-Lilo of Millegem kan je haar ‘beleven’. Elk jaar organiseert ze er voor haar studenten een aantal recitals. Niet alleen ontdek je enkele onbekende pareltjes uit de muziekliteratuur zoals Garun A van de Armeense componist Komitas. Tot slot speelt Eliane Rodrigues haar carte blanche wat me steeds met knikkende knieën naar het uiterste puntje van mijn stoel doet verhuizen. Haar uitvoering van de Jazz Etude nr.3 van Nikolai Kapustin of Espelho (spiegel) een eigen compositie voor linkerhand streelden mijn oren. In april van 2013 viel me de eer te beurt om haar beloftevolle poulain, Billy Pletinck voor zijn masterdiploma in te leiden.

Haar muzikaal talent werd vroeg ontdekt door Arnaldo Estrella, een leerling van Alfred Cortot en vriend van Villa Lobos. Op vijfjarige leeftijd speelde ze haar eerste recital in het Teatro Mesbla in Rio de Janeiro. Zij is zes wanneer ze op TV met het Orquestra Sinfonica Nacional een Haydnconcert verzorgt en zeven wanneer ze Mozarts K.V.488 met hetzelfde orkest o.l.v. Edouard van Remoortel uitvoert. Op de Koningin Elisabethwedstrijd van 1983 laat zij met het vierde pianoconcerto van Beethoven een onuitwisbare indruk na.
Na de vele happenings waar ze zoals ooit W.A.Mozart, als een wonderkind in optrad, wordt ze thans in meer dan 25 landen uitgenodigd. Haar intelligentie en geniaal muzikaal gevoel laten een repertorium toe van maar liefst 61 piano concerto’s. Tot nu toe nam ze 25 cd’s op. Begin 1990 begon ze opnieuw te componeren: briljante en soms ondeugende cadenza’s voor haar concerti en vijftien Momentos Musicais.

Niet allen uw bescheiden melomaan is telkens onder de indruk van deze pianistieke verschijning. Een even bevlogen, lyrische Frans Verleyen schreef ooit in Knack Magazine:
“Eliane RODRIGUES is een kleurige libelle uit het verre zuiden. Met haar vleugels maakt ze muziek, zo glinsterend als de Braziliaanse zon boven Rio de Janeiro - haar geboortestad. Maar ze glanst niet zomaar, ze gloeit ook, ze geeft hard en zuiver licht. In haar frêle gestalte schuilt de mysterieuze kracht waarover alleen grote concertpianisten beschikken. De verborgen sterkte van de artistieke eenzaamheid en kwetsbaarheid waarover bijna niemand iets weet. Ze straalt niets dan moeiteloosheid uit bij het spelen van de technisch of emotioneel meest complexe stukken. Wanneer Rodrigues een opus met de van haar bekende levendigheid onder handen neemt, vergeet de luisteraar alle technische bijzonderheden. Wat hij hoort, is de libelle die vrij zweeft door het eeuwige blauw van de hemel”

Frank De Vos