Solitair samenlevingsmodel IV

TEKST

maandag 15 september 2008 om 10:55 uur.    |    Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 2535 maal bekeken.

In mijn grootse stilte ben ik onderweg, eindeloos
door lichtgaten aan de hemel, de diepste dalen
van valleien, het snijpunt waarop ik maak en lig

In wat ik kus en kras in verzen ben ik alleen
ben ik geen staaldraad, geen orgelpunt
van mijn en mijn vorige generatie, ik heb niets
gemeen, ik ben alleen, geen deel

In mijn lach hoor ik mij zieden, fel gebekt
ik ben er gangbaar, een loeiende stem
van wat ik ben, in wat ik laat val ik samen

In wat ik schrijf kerf ik geen eenzaam testament
in geen enkel pashokje pas ik mijn woorden
een nieuw vel over hun bot en been, ze rijden als
schuimende paarden mijn doen ten einde