Zoals een beeld, eveneens gedicht

TEKST

zondag 30 november 2008 om 11:46 uur. | Terug naar Gedichten
Dit werk werd reeds 3972 maal bekeken.

( Ut pictura , sicut poësis)

Zoals een beeld wezen, in verzen in het even van
wat was en is. Even alsof het even langer is
dan een kleurloze lach, dan het geroezemoes
van een verwaaide dans op dwaze bladeren.

Het perpetuum, steeds keert het terug in de drang die
zij aan zij met mij wil dagen in het langere dan jaren,
nu ademloos op wijzers gericht. In dit lichaam hokt het
voortvluchtig, hokt een narcis samen zonder overzicht.

Om de angst omdat het van zichzelf ooit ontroofd en
zijn kern nooit meer zal zijn dan nagelaten verfsporen,
een rauw gehouwen beeld of strakke letters inkt.

Om het vlakke licht op mijn blik dat eenvoud ademen wil,
mijn oor het gesuis van schroeiende stilte in eenzame wind,
me nagelt aan mijn taal, me bijzet, sterft in een gedicht.