Muziek / Lyrics

Quirilian

QUIRILIAN

Het Quirilian was een uitgestorven kristaltaal .
Onder de vorm van knetterende narcissen werd deze tijdens nachtelijke vuurvliegoefeningen opnieuw waargenomen.

Niet nader te omschrijven klonken er woorden in klank en in onvatbare taal. Het is bekend dat Elfen als eersten dit unieke instrument gebruikten.
Quirilianen gaven uiteindelijk deze taal haar naam en droegen ze ongrijpbaar verder. Zij sloegen erin om het probleem van het verstaanbare op te lossen. Niet alleen de Quirilianen spraken Quirilian; ook de Narcissianen zingen hun woorden.

Een van de specifiek kenmerken is de totale afwezigheid van tegenstellingen. Zo kan het noch dag noch nacht, warmte of koude, vreugde noch pijn in combinatie beschrijven; zo kent het noch vrouwelijke noch mannelijke woorden. Het heeft geen ontkennende begrippen zoals niet en neen. Bij nader inzien bleken deze niet relevant en werden uitgesloten. Vanaf toen werd ooit het kernwoord.
De vele langgerekte klinkerwoorden sluiten elk mogelijk conflict uit en zijn permanent nuancerend. Zij symboliseren bovendien de gele bloesems van het toeval die altijd samenvallen in het licht en waarvan de uitdijende echo’s op kindertongen volwaardig klinken.
Het is een taal zonder dogma’s, onderweg naar het unieke en steriele einde.

Het Quirilian is een kristal op goed gevoel, gedragen met veel melancholie en heimwee naar het onbestemde. Het ligt in zichzelf besloten en strekt zich uit van Americana tot Mediteranea.

Vermits alles al werd geschreven, gebeeldhouwd, geschilderd of bezongen, wordt originaliteit niet opgeëist. Voor Quirillianen en Narcissianen is er geen originaliteit mogelijk wanneer ze de essentie niet raakt. Deze essentie bevestigd het alles omvattende was, is en zal zijn. Het Quirilian is hiervoor de brontaal.